वरकरणी अगदी चटपटीत दिसणारी, पण शाळेच्या अभ्यासात खूप मागे पडलेली मुले बघितली की त्यांना कशी आणि काय मदत करावी हे कळत नाही . ही मुले कुठल्याच "diagnosis" मध्ये बसत नाहीत . ती मतीमंद नसतात, गतिंमंदही नसतात . त्याना LD म्हणता येत नाही , त्याना काही Metabolic, Physical किंवा chromosomal disability नसते . अशी ही बिचारी मुले एका शाळेतून दुसऱ्या शाळेत, एका बालरोगतज्ञा कडून दुसऱ्या बालरोगतज्ञाकडे आणि एका मानसशात्रज्ञा कडून दुसऱ्या मानसशात्रज्ञाकडे ढकलली जातात. या सर्व प्रकारात वेळ जातो. त्या काळांत, शिक्षक या मुलांच्या मनाला लागेल असे खूप काही बोलत राहतात किवा शिक्षा देत राहतात. शाळेत आणि इतरत्रही बरोबरची मुले त्याना सतत चिडवतात आणि मग ही मुले कोमेजून जातात . त्यातून एकदा का पालकांच्या मनात या मुलांबद्दल नकारात्मक भावना निर्माण झाली की मग तर सगळंच बिघडतं. या मुलांच्या मनातली शिक्षणाबद्द्लची ओढच कमी होऊन जाते . मुळांत आपल्या शिक्षण पद्धतीत अशा मुलांसाठी काही सोयच नाही , याचा फार त्रास होतो. अशा मुलांच्या मनाचा विचार करून त्यांच्या मनाला उभारी देऊन त्याना शिकवणे शक्य आहे. पण अशी मुलांची मने सांभाळणारे शिक्षक आणायचे कुठून?
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा