शनिवार, १४ सप्टेंबर, २०१३

व्हिजन २०-२०


संध्याकाळी घरी येत होते, तर वाटेत एक दोन मंडळांचे गणपती दिसले. गणपतीपुढे लाऊड स्पीकर वर हिंदी सिनेमातली 'बलम पिचकारी' किंवा तत्सम गाणी लागलेली होती. बऱ्याचशा शाळकरी मुला-मुलींचे तसेच तरूण-तरुणींचे पाय त्या गाण्यांवर थिरकत होते.

हल्ली जवळ जवळ बारा महिने कुठल्या ना कुठल्या सणाच्या निमित्ताने असं गाणं, बजावणं आणि पाय थिरकवणं चालू असतंच. तसेच वर्षभर, शहरातल्या तरूण मुला-मुलींचे हातही मला दिवसरात्र भरभर चालताना दिसतात, पण ते मुख्यत: हातातल्या मोबाईलवर!

हेच हातपाय जर, रोज थोड्या वेळासाठी का होईना, विधायक कामांसाठी चालायला लागले, तर लवकरच आपला  देश प्रगतीपथावर लागेल. नाहीतर आपण निवांतपणे २०-२०च्या matches बघत, 'vision २०२० 'ची वाट इसवी सन ४०४० पर्यंत बघत बसू!


२ टिप्पण्या:

  1. Agree with your core sentiments..
    still feel edgemore cynical touch in your reaction..
    The concepts of fair/unfair ,positive / negative,good/bad are very relative unless of extreme deviations or of harm to others.
    most of them imbibed by one's upbringing n environ in childhood..
    lot more n complex factors make a person n personality..
    Empathy can help one realize the other face of truth coin..

    उत्तर द्याहटवा
  2. Yes. I agree. Sometimes I feel frustated to see the activities of young population in the urban areas.

    उत्तर द्याहटवा